A pesares de que a síúa estructura foi cambiando, a máis recente no 2010, a súa alma permanece intacta ó longo dos anos. Continúa sendo, polas noites, un dos gardas máis importantes dos mariñeiros. Os seus ollos vixiantes permanecen espertos tódalas noites, e non se pechan ata que sae o sol, facendo fuxir ás estrelas.
Estes ollos vixiantes foros encendidos polo calor da leña, logo alumearon con fogueiras de carbón, máis tarde con mecha de aceite.... Eran moitos os mariñeiros e navegantes que chegaban a confundir a súa luz coa dunha estrela.
Hoxe en día, esta maxia do lume xa non se conserva, pero o faro de Ons segue sendo, para moitos, a estrela máis fermosa da ría, a que máis forte alumea nas noites máis escuras onde mar, coas súas ondas, a quere acadar.
No hay comentarios:
Publicar un comentario