Pasiño a pasiño pola nosa illa

Non podemos chegar a Ons pasiño a pasiño, a non ser que teñamos superpoderes que nos permitan camiñar por enriba da auga. Pero unha vez alí, dámonos conta de que os nosos pasos serán o mellor medio de transporte. Non existen coches, nin autobuses, nin trens, alí o vehículo de todos os seus habitantes e máis dos turistas que visitan a illa son os seus propios pés, o máis san e menos contaminante, que leva a coñecer as belas paisaxes que nos regala a illa. Os únicos transportes que axudan aos poucos habitantes son os tractores e nalgúns casos animais como o cabalo o burro.

Podemos coñecer a Josefa, que nos fala da súa egua e das facilidades que lle dá, por non haber outro transporte, no principio deste video: http://www.crtvg.es/tvg/a-carta/criaturas-cap-121-rumbo-a-illa-de-ons

Pero imos esquecer todo transporte, soamente nos imos deixar levar polos nosos pasos para descubrir os recunchos, as praias, paisaxes que nos ofrece esta fermosa illa. Cántas veces nos atopamos hoxe en día consumidos polos nosos problemas, o noso traballo, o estrés do día a día.. Pasear polas illas Ons non só nos fará coñecer un marabilloso lugar senón que nos aportará esa tranquilidade e benestar, un momento para nós. Así que, comezamos con paso lixeiro a nosa volta ás illa.

Ruta 1: Sur

No primeiro paseo descubriremos algunhas das praias máis bonitas da illa, incluso podemos dar os pasiños polo auga, que aínda que este fresquiña, é moi boa para a circulación. Durante esta travesía coñeceremos o famoso Buraco do inferno, onde dise que se poden escoitar os lamentos daquelas almas que pecaron, sobre todo cando o mar golpea forte dentro deste buraco.

Non só descubriremos praias e vistas, senón que si nos fixamos ven poderemos observar diferentes clases de aves que enriquecen as paraxes. Características da ruta: lonxitud de 6,2 km, desnivel de 86 m, duración 2 horas 30 minutos.

PRAIA AREA DOS CANS

PRAIA DAS DORNAS

PRAIA CANEXOL

BURACO DO INFERNO

Ruta 2: Norte

Pasiños máis adiante podemos toparnos con paraxes semellantes. Praias de augas cristalinas, vistas para esquecelo todo e relaxarse fundíndose coa natureza que esta ante os ollos. Características da ruta: lonxitud 8,1 km, desnivel de 100 m (duración 3 horas)

PRAIA DE MELIDE

PUNTA DO CENTOLO

Ruta 3: Ruta do faro


Non pode faltar a visita o famoso faro de Ons, del cal xa hemos falado na anterior entrada. O faro e o punto máis alto da illa, así que compre facer un esforzo, ainda que os pasos sexan máis pesados ó subir. Se pode nesta ruta facerse unha idea da illa en xeral ya que a zruza pola parte máis estreita  ata a Ensenada de Caniveliñas, onde podese apreciar unha das fontes de auga doce máis importantes. Descansemos o vaivén dos nosos pasos e refresquemonos un pouco... Características da ruta: lonxitud de 4 km, un desnivel de 120 m (duración 1 hora y media)

ENSEADA CANIVELIÑAS

FARO DE ONS

Ruta 4: Ruta do Castelo

Non, ainda non hemos rematado, unha ruta máis estase por descubrir, para terminar esta excursión onde os nosos pasos han descuberto paraxes maravillosos e únicos. Imos coñecer o paseo da bateria do Castelo das Rodas, iso sí, é a ruta máis tranquila, así que xa podemos ir relaxando motores, porque non descansando os pasos na area da praia das dornas, alí podremos ver algunhas das embarcacions tradicionais. Características da ruta:  lonxitude 1,1 km, desnivel de 33 m (duración 40 minutos)

PRAIA DAS DORNAS

CASTELO DAS RODAS

E aquí acábase o noso paseo; pasiño a pasiño por estas fermosas illas. Un lugar no que desconectar do resto e somerxerte na natureza.Deixarse levar é fácil cando, a cada paso, se descubre a fermosura da nosa terra.

Aquí podemos ver un mapa coas rutas:

http://reddeparquesnacionales.mma.es/parques/cies/pdf/itinerariosOns.pdf

Os ollos de Ons

O faro de Ons inaugurouse o 13 de abril de 1865, e, ao longo da historia, sufriu varias modificacións e reconstrucións ata chegar ao actual edificio, que data de 1926. Trátase dun faro especial, xa que é un faro-vivenda no que habitou, ata hai non moitos anos, un dos últimos fareiros do noso país, Fernando Liste.

A pesares de que a síúa estructura foi cambiando, a máis recente no 2010, a súa alma permanece intacta ó longo dos anos. Continúa sendo, polas noites, un dos gardas máis importantes dos mariñeiros. Os seus ollos vixiantes permanecen espertos tódalas noites, e non se pechan ata que sae o sol, facendo fuxir ás estrelas. 
  
Estes ollos vixiantes foros encendidos polo calor da leña, logo alumearon con fogueiras de carbón, máis tarde con mecha de aceite.... Eran moitos os mariñeiros e navegantes que chegaban a confundir a súa luz coa dunha estrela. 

Hoxe en día, esta maxia do lume xa non se conserva, pero o faro de Ons segue sendo, para moitos, a estrela máis fermosa da ría, a que máis forte alumea nas noites máis escuras onde mar, coas súas ondas, a quere acadar.

(Minuto 4.20)

Corazóns doídos de tanto golpe de mar...

Hoxe o noso blog respira un aire diferente, un aire de dor e loito. As augas son hoxe augas onde as penas dormen para sempre.

Dous mariñeiros faleceron esta mañá tras envorcar a embarcación na que pescaban nas inmediacións da nosa illa. Recibir noticias como esta fai que os nosos corazóns se encollan fortemente.

Queremos dende o noso blog mandar unha aperta moi grande e todo o noso afecto aos familiares destes mariñeiros.

Gustaríanos ademais facer a nosa particular homenaxe a estes dous mariñeiros e a todos aqueles que morreron levando consigo unha parte de mar. Para eles adicamos este poema.

Alá van os mariñeiros

camiño de altamar

Alá van meus compañeiros

quen sabe se voltarán.

Van a peito descuberto,

van a guerrear co mar,

van arrincar os tesouros

ca mar non quer entregar.

Van soportando galernas

loitando co temporal,

van entre brétemas metidos

que lles impide mirar.

Van en barcos de madeira

en condicións inhumáns,

moitos sen roupas de auga

que os protexa do mar.

Cando van, van vigorosos,

descansados so seu lar.

Cando voltan, voltan cansos

queimados de pelexar.

Traen cardenais no corpo,

cheas de feridas as mans

e os corazóns doídos 

de tanto golpe de mar.

Moitos son os mariñeiros

que se afogaron no mar, 

o mar cobra sempre caro,

a fame que vai quitar.

E o medo que eles pasaron...

¿cómo o poderán olvidar?

os compañeiros que foron polo mar abaixo,

gravados no corazón están.

                                                                                    Grupo poético Brétema


"O mar foi —e aínda o sigue sendo— un descoñocido e un amigo ó mesmo tempo." (Manuel María)

OKUPAS na illa de Ons?

Si, si, como o escoitades! Parece que este é o xeito no que son vistos os habitantes da illa a ámbitos legais.

Tras moitos anos de loita polas súas propiedades todo segue igual. Parece que os veciños de Ons non teñen os mesmos dereitos que os doutros parques nacionais. Sen ir máis lonxe, nas illas Cíes hai propiedades privadas e Sálvora era ata non hai moito tempo propiedade do Marqués de Revilla. Aínda así, parece que no caso da illa de Ons este tema non está para a présa. A xustiza no pasado mes de decembro volveu negarlles a propiedade das casas nas que habitan, pero está claro que os veciños non dan a batalla por perdida, seguirán loitando o que faga falta polo que lles pertence, polo seu fogar, pola súa illa, a illa de Ons!

Qué levarías ti...

Está claro que Ons non é unha illa deserta, pero en moitos aspectos asemellase; moitas da cousas das que na nosa vida non poderiamos prescindir, non son nin sequera nomeadas no día a día da illa. Iso si, cantas veces nos preguntamos que levariamos a unha illa deserta? É aí onde cómpre reflexionar sobre estas cousas que consideramos esenciais na nosa vida, pero que no caso dunha illa deserta se volverían inútiles.

Imos ver que opina a xente, que considera esencial para vivir nunha illa...

Aquí hai un pouco de todo! Dende Robisons Crusoes que levan machetes, anzois, navallas, redes, chisqueiros… que pensan dun xeito máis racional e escollen elementos que lles facilitarían a supervivencia ata os máis fieis seguidores da beleza e a cosmética para os que non poderían faltar unas pinzas de depilar! Non vaia ser que os monos da illa te vexan con tanto pelame que che comecen a facer as beiras!

Iso si, a pel ten que estar ben coidada e protexida do sol, a crema é un dos elementos máis repetidos. Pero outros en cambio prefiren levar aceite de coco, supoñemos que para quedar ben esturruxados e lucir un bonito bronceado… O que está claro é que hoxe en día o ocio é un dos elementos máis presentes nas nosas vidas, polo que son moitos os que non imaxinan estar nunha illa sen a presenza de libros, instrumentos musicais, táboas de surf, tocadiscos, iphone, internet... 

E por suposto, o mellor entretemento, a compañía! Moitos son os que mencionan os amigos como algo imprescindible para non volverse tolos nunha illa deserta, e por suposto, abondan tamén os románticos que levarían sen dubidalo á súa parella. 

Pero ademais de isto son moitos os que responden dun xeito máis raro e incluso preocupante. Moitos son os que din que levarían algún tipo de substancia alcólica e a escollen como primeira opción. 

Está claro que escoller o que levar a unha illa é algo difícil, pero entre estas ideas tan raras e diverxentes quizais haxa detrás grandes doses de imaxinación e creatividade, que unidas a unha situación de necesidade poderían dar lugar á creación de grandes inventos para a supervivencia.